Jullie lazen er al over op Rijnmond, Geenstijl en op het blog van Marc Roos. Dus echte noodzaak voor die Goes, met zijn niet bezochte blog, om er ook nog wat over te schrijven is er niet, toch gooi ik ook even mijn vijf centen in de plomp. (Veel) Rotterdammers zijn kwaad. Op Brammerloo, op het weer, op Aboutaleb, op Karakus, maar vooral op het Binnenhof. We moeten van de landsleiding immers afscheid gaan nemen van onze Mariniers. Omdat minister typmiep haar huishoudboekje (ipse dixit) op orde wil hebben. Zijn we mooi klaar mee. Goed, we kunnen er lang boos over zijn, of gewoon kort. In Rotterdam zijn we altijd boos, maar uiteindelijk winnen we de wedstrijd bijna nooit (behalve gisteren). Da’s best jammer. Niet meteen bij de pakken neer gaan zitten dus, mannen en vrouwen, dat doen de Mariniers ook niet. Laten we even naar de positieve kant kijken. We krijgen er een paar mooie studenten campussen bij in De Esch (haal je wel de asbest – zit ongetwijfeld in een gebouw uit de jaren ‘40 – er effe uit Jeanine?) en de commandant van de kazerne verwacht dat het nog tot 2019 duurt voordat de verhuisoperatie helemaal is afgerond. Tijd zat om de Republiek Rotterdam uit te roepen, dus.
Tot het zover is heb ik namens veel Rotterdammers een verzoekje aan de hoogedelgestrenge luitenant-kolonel Bert Aben. Kunt u met uw Marinierskapel met pijpers en tamboers, zo vaak als maar mogelijk is, een ronde door de stad maken. Bijvoorbeeld, zoals vanmiddag, over de Coolsingel en op dinsdagmiddag over de Mariniersweg, donderdagavond naar het Oostplein. Of naar de wedstrijden van Excelsior, voor mijn part naar de rugbywedstrijden van de RSRC, maar kom alstublieft uit uw kazerne. En neem dan vooral uw rekruten (of hoe de helden in de dop dan ook mogen heten) mee, en veel glimmende wapens en ski’s en weet ik wat u nog meer voor materieel heeft liggen op het Toepad, neem het mee. Als u dat doet, dan zullen de jonge Rotterdammers de komende generaties praten over hoe mooi dat vroeger allemaal was in de stad, waar heel vaak parades waren en we ons beschermd en veilig voelden. Dan hebben we iets dat we deze regering voor altijd na kunnen dragen, waar we ze altijd op kunnen aankijken. Vroeger was het beter… kuch.